Kurgu

—Teğmen Mikail yanına birkaç asker al ve cesetleri toplamaya başla! Gece yarısında alanı teftişimde ortada bir parmak, bir göz bile görmek istemiyorum. Komutanımız ara sıra bizi masasına davet edip kahvesine ortak edecek kadar alçakgönüllü ve askerlerimizin kılık kıyafet konusundaki basit özensizliklerini es geçecek kadar yumuşak bir adam olsa da emir verirken eli baltalı bir cellâdı…

–Roberta Davenport’a– Posta kutusu kâinattaki en gereksiz üç beş eşyadan biridir eğer zaman bir kocakarı huysuzluğuyla beklentilerinize karşı suratını asmaya devam ediyorsa. Global bir dernek kurulmalı posta kutularının doğaya ve insan benliğine verdiği zarara karşı. Elektrik faturası gelmiş. ✪

Öykü: Özkan Şahin – Desen: Onur Özer

uyandığımda yanıma uzanmış bana bakıyorlardı, biri gülümsüyor diğerinin yanağı ıslak. ayakları ayağıma dokunuyor, hızlı hızlı nefes alıyorlar. tam yatağıma düşmüş denizkızları, biri elini uzatıyor diğeri kalçasını gösterecek şekilde üstünü sıyırıyor, parmağı neredeyse boynuma değecek, nefes nefese kalıyorum, bekliyorum. bir yanda birbirlerine sarılmış onları izlerken enseme dokunan eliyle aniden ayağa fırlıyorum, buz gibi soğuk suyu kafamdan…

Genellikle yaşam istediklerimizi sunmaz ya bize… Yaşam işte fırsat bulur bulmaz yapar hınzırlığını. Dikkat edin hayat demiyorum. Hayat kelimesinde insana dair bütün aydın ya da karanlık derinlikleri kapsayacak bir haşmet var. Benimkisi derinlikleri üç kuruşa feda olmuş ve şaşalı bir yanılsamaya dönüşmüş kısa, garip öykülerin toplamı! Budur yaşam dememin sebebi. Neyse… Yayınevini bir gün önceden…