Hem sayıları hem etkileri artan sosyal ağlarla birlikte, yayıncılar da değişen okuyucu profiline uyum sağlamak için birşeyler yapmalılar. Bu noktada, artık marka halini almış dergiler için, hem içerik hem okuyucu sıkıntısı yaşanmaması için, geleneksel yayıncılık çizgilerinde değişiklikler yapmaları gerekiyor. Mesela; ✪
- Okuyucularınızı pasif konumdan mümkün olduğunca çıkartmalısınız. Sizin konseptinizi algılayan ve takip eden okuyucuyu da işin içine dahil edebilmelisiniz. Artık hemen her okuyucu, aynı zamanda birer web 2.0 kullanıcısı. Dinamik olarak içerik değiştirmeye, içerik katkısı yapmaya hazır ve istekli.
- Dergiler ya da yayınlar, internet sitelerinde sadece basılı yayınlarındaki malzemeyi değil, ek olarak internet kullanıcılarının da ilgisini çekecek içerik hazırlamalı. Gazetelerin şu an hepsi birbirinin neredeyse aynısı olan ve son derece kullanışsız fotoğraf galerileri, video bölümlerini elden geçirmeli, bunları -belki de- kullanıcılara da açmalı.
- Flickr, Facebook ya da Ekşi Sözlük vs gibi çok kullanıcılı dev siteler yayıncıların rakibi değil dostudur aslında. Büyük markalar bu gibi sosyal ağlarla yanyana anılmamaya çalışmak yerine, onların içinde yer almaya çalışmalı.
- Tabi birbirinden kopyalanmış içerikten bahsetmiyorum, ama geleneksel yayınlar internetten bir yazı, haber, fikir, vs. aldıysa, mevcut siteden alıntı yapıldığını rahatlıkla söyleyebilmeli. Ayıp değil, olması gerekendir bu.
- Özellikle Türkiye gibi, basılı dergilerin bile yeterli ilgiyi görmediği ülkelerde, holdingleşmiş yayınların dijital dergilere, dijital içeriğe yeteri kadar önem vermemesi, bunları bilmemesinden değil, çok basitçe, yeteri kadar reklam alıp para kazanmıyor oluşlarından. Anlayışlarını özetlemek için bu yeter. Öte yandan, daha çok ve ilginç içeriğe online ulaşmak isteyen okuyucu, aldığı bilginin karşılığını vermeye razı olmalı ve reklam/iletişim şirketleri de, dijital yayın yapanlara, sosyal ağlara, bloglara gereken önemi verip, onları tanımaya, incelemeye çalışmalı.
