Oksimoron değil film. Jaco Van Dormael yönetmenliğinde (Le Huitième Jour/Sekizinci Gün ile hatırlanır), başrollerinde Jared Leto, Diane Kruger ve Sarah Polley’nin olduğu, literatüre bilim kurgu olarak geçmiş olan ancak bize göre uzun bir video klip gibi olan film: Bay Hiçkimse.
2092 yılında, Nemo Nobody (Bay Hiçkimse) isimli adam 118 yaşındadır ve dünya üstündeki son ölümlü insandır. Bir doktor, son günlerini yaşayan yaşlı adamı hipnotize edip geçmişini öğrenmeye çalışırken, yarım akıllı bir gazeteci de adamla röportaj yapmak için son anlarını yaşadığı hastane odasına sızar. Filmin devamı ise, farklı seçimleriyle alternatif hayatları arka arkaya ve kimi zaman da aynı anda yaşayan bu ilginç adamın paralel hayatlarındaki sevinçleri, acıları, mutluluğu ve duygu değişimlerine odaklanıyor. Film bunu yaparken, muhteşem bir görsellik, zaman zaman insanı uyutabilecek bir durağanlığın yanı sıra, bir şarkıdaki koro misali kendini tekrarlayan sahnelerle zaman zaman hızlanıyor, zaman zaman keskin dönüşler yapıyor. Film boyunca sık sık zaman felsefesi, büyük patlama, sicim teorisi ya da hafızanın insandaki etkisi gibi konulara göndermeler yapıyor.
Tamamını göremiyor olsak bile 11 boyutlu bir evrende yaşadığımızı öğrenince kendinden geçtiğini söyleyen yönetmen Van Dormael, biraz rüzgarın estiği yöne doğru savrulmuş gibi dursa da, 140 dakikaya yaklaşan filmde yarattığı görsellik nedeniyle de olsa, atlanmaması gereken bir çalışma yapmış.
http://www.mrnobody-lefilm.com/
✪
