Harfçi [Lettrist] kışkırtma daima vakit öldürmeye hizmet eder. Devrimci düşünce başka yerlerde değildir. Edebiyatın sınırlı ufkunda yarattığımız ufak hengâmeyi izliyoruz ve daha iyisini yapmak gerekiyor. Tabii ki manifestolar yazmamızın sebebi kendimizi ifade etmek. Münasebetsizlik oldukça güzel bir şey. Ancak arzularımız gelip geçici ve umut kırıcı. Birisinin dediği gibi gençlik sistemlidir. Haftalar kendilerini düz çizgiler hâlinde yayıyorlar. Karşılaşmalarımız şans eseri ve istikrarsız ilişkilerimiz sözcüklerin kırılgan savunması ardında kendilerini kaybediyorlar. Dünya hiçbir şey var olmamış gibi dönmeye devam ediyor. Açıkça söylemek gerekirse insanlığın hâlinden memnun değiliz. Ardında izler bırakmanın faydalı olduğuna inanan Isou’yu ihraç ettik. Bir şeyleri muhafaza eden herkes polisin işine yardımcı olur. Çünkü halen var olan bütün fikir ve davranışların yeterli olmadığını biliyoruz. Bu yüzden, şu anki toplum harfçiler ve en ünlüsü André Breton olan muhbirler olarak ikiye bölünüyor. Hiççiler [nihilist] yok, yalnızca güçsüz insanlar var. Neredeyse her şey bizim için yasak bölge. Yetişkin olmayanların istismar edilmesi {detournement} ve uyuşturucu kullanımı, genel anlamda bütün diğer jestlerimiz gibi boşluğu aşabilmek için kullanıldı. Yoldaşlarımızın pek çoğu hırsızlık suçuyla hapiste. Çalışmanın kesinlikle zorunlu olmadığının farkına varan insanlara çektirilen acılara karşı ayağa kalkıyoruz. Tartışmayı reddediyoruz. Beşeri ilişkilerin temelinde dehşet değilse bile tutku olmalı.
SARAH ABOUAF, SERGE BERNA, P.-J. ÊBERLE, JEAN-L. ÊBRAU, LEIBE, MIDHOU DAHOU, GUY-ERNEST DEBORD, LINDA, FRANCOISE LEJARE, JEAN-MICHAEL MENSION, ELIANE PAPAI, GIL J. WOLMAN
Internationale lettriste’nin 2. sayısında (Şubat 1953) yayınlandı. Fransızca’dan İngilizce’ye NOT BORED! çevirdi. Türkçe’ye Anarşişt Bakış çevirdi.
Charlie Chaplin’in Ritz’de düzenlediği basın toplantısına müdahale etmemizin ve yönetmen Jean-Isidore Isou’ya cemaatvari bir şekilde teslim edilen külte karşı isyan eden “Artık Düztabanlara Yer Yok” başlıklı broşürün gazetelerde kısmen yayımlanmasının ardından, bu yönetmen ile dizginlerini elinde tuttuğu takipçilerinden ikisinin hazırladıkları ve yaptığımız eylemi onaylamayan bir yazı Fight’da yayımlandı.
Chaplin’in eserlerinin kendi döneminde önem taşıdığını takdir ediyoruz, ancak bugün yeniliğin başka bir yerde olduğunu ve “artık matrak olmayan hakikatlerin birer yalan hâline geldiği”ni (Isou) biliyoruz.
Özgürlüğün en önemli kullanımının putların yıkılması olduğuna inanıyoruz, özellikle de bu putların özgürlüğü temsil ettikleri bir zamanda.
Broşürümüzün kışkırtıcı havası, ortak ve körü körüne coşkunluğa karşı verilmiş bir tepkidir. Bazı Harfçilerin (ve bizzat Isou’nun) mesafeli duruşları bu olayda yalnızca ihanetlere; aşırılık taraftarları ile artık aşırı olmayanlar arasında, bizim ile eskimiş zaferlerine “gülüp geçecek” şekilde “gençlik dönemlerindeki keskinlik”lerini
reddedenler arasıda, yirmi yaşından büyük olanlar ile otuz yaşından küçük olanlar arasında sürekli yeniden gündeme gelen bir anlayışsızlığa yol açmıştır.
Bizler yalnızca altına imzamızı attığımız metnin sorumluluğunu üstleniyoruz. Kimseyi inkâr etmiyoruz.
Çeşitli kızgınlık ifadelerinin bizimle ilgisi yoktur. Gericiler arasında dereceler yoktur.
Böylelerini meçhul ve şoka uğramış kalabalığın takdirine bırakıyoruz.
SERGE BERNA, JEAN-L. BRAU, GUY-ERNEST DEBORD, GIL WOLMAN
Not: Bu metin, 29 Temmuz 1881 tarihli yasanın 13. Maddesini ihlal ettiği gerekçesiyle Fight tarafından reddedildi. Sonunda, 1 Aralık 1952’de Internationale Lettriste’nin 1. sayısında yayınlandı.
Fransızca’dan İngilizce’ye NOT BORED! çevirdi. Türkçe’ye Anarşist Bakış çevirdi. ✪
