1980 ‘de Margaret Thatcher başbakan oldu, The Empire Strikes Back Birleşik Krallık’ta en çok izlenen filmdi ve Pink Floyd’un Another Brick in The Wall (Part II) yıla 1 numaradan başladı; ama aynı yılın Mayıs ayında The Cockney Rejects, West Ham’ın tribün marşı I’m Forever Blowing Bubbles’ı kaydedip listelerde 35 numaraya ulaştı. Bu da demek oluyordu ki 22 Mayıs’ta The Cockney Rejects Top of the Tops’ta, West Ham formalarını giymiş, havada güzel baloncuklarla çevrili bir şekilde ortaya çıktı.
Bu onların şova tek çıkışı değildi, futbol ve müziği kaynaştıran bir programdı. 1980′ de onlar TOTP’ye çıkmadan önce İkinci Lig West Ham FA Kupası finaline çıktı. Frank Lampard Senior’ün Everton’a karşı oynadığı yarı final tekrarında kazandığı galibiyet – bir yıldan uzun süredir attığı ilk goldü – White Christmas tarzında bir Upton Park teras klasiği daha doğurdu: “Bir Frank Lampard hayal ediyorum/Tıpkı Elland Road’daki gibi/Top geldiğinde ve Frank düşüp galibiyet golünü attığında.”
Finalde Pat Jennings, Liam Brady ve Frank Stapleton gibi yetenekleriyle övünen bir takım olan Arsenal ile karşılaşacaklardı. Cockney Rejects, The Guardian’dan Alexis Petridis’in bir makalesinde yazdığı gibi tartışmasız ‘Oi! janrının ilk örneği. “Hey!” seslenişini “her seviyede daha sert müzik, gitar güdümlü, tribün şarkıları” çalan punk esinli işçi sınıfı gruplarının üçüncü neslini tanımlamak için “Cockney Rejects” tayfasının icat ettiğini iddia ediyor. Görünüşte Punk denebilir, ancak‘ Oi !’ fanlarının gözünde 1970 ‘lerin sonlarındaki İngiliz sokaklarının gerçek sesidir. I’m Forever Blowing Bubbles’ın B yüzü, o zamanlardaki futbol kültürünün daha az lezzetli bir yönünü gösteriyor.’ West Side Boys ‘, aslında geleneksel bir tribün marşı değildi.
We meet in the Boleyn every Saturday Talk about the team that we’re gonna do today Steel cap Dr. Martens and iron bars Smash their coaches or do’em in their cars
Bu dizeler tek başına The Cockney Rejects’in karanlık tarafını göstermektedir. Taraftarların belirli ama önemli bir unsurunun Cumartesi öğleden sonraları hakkında ne hissettiklerini ve futbolun kendisinin genellikle ikincil bir konu olduğunu gösterir. 1980 FA Kupası finali tek bir golle kazanıldı ve Trevor Brooking gol attı. Bu onların üçüncü FA Kupası başarısı oldu ve West Ham tarihinde nispeten başarılı döneminde geldi; 1980/81 sezonunda Birinci Lig’e terfi ettiler ve aynı zamanda Lig Kupası’nda o günlerin haşmetli Liverpool’una karşı kaybettiler. Top of the Pops dizisinde rol alan Cockney Rejects, futbol kültürü ve müziğinin büyük bir geçiş noktasıydı. Performans tarzları, West Ham ve diğer kulüplerin bir bölümünün o dönemde nerede olduğunu örnekler. 1980 ‘deki’ siktir git ‘tavrı ve sahnesi hakkında biraz fikir edinmek isterseniz, ziyaret etmeniz gereken ilk şey The Cockney Rejects’in performansıdır. West Ham’a gösterilen tutku etkileyici. Neredeyse komik bir performansta saldırganlık gösteriyorlar. Top of the Pops’un‘ backing track’i (geri saran parça) nedeniyle, diğer birçok grubun şov tarihi boyunca yaptığı gibi, onlar da açıkça bununla alay ettiler; belki de en çok Liam ve Noel Gallagher’ın grup içindeki rollerini değiştirerek şovun makyajıyla açıkça alay ettikleri ‘Roll With It’ ile Oasis bunu geçebilir.
Cockney Rejects’in Oi marşı zamanın testine karşı asla sınanmayacak, İngiliz futbolu ve sosyal kültüründe zamanın büyük bir kısmını oluşturan bir özü şişelediler, sakladılar. Forever blowing bubbles sonsuza dek sürecek:
I’m forever blowing bubbles, Pretty bubbles in the air, They fly so high, Nearly reach the sky, Then like my dreams, They fade and die. Fortune’s always hiding, I’ve looked everywhere, I’m forever blowing bubbles, Pretty bubbles in the air.
Bugünkü konserler eski günlerdeki konserlerle nasıl tezat oluşturuyor?
Jeff Turner: Bence işler çok daha kontrollü ve herkes biraz sakinleşti. Eskiden ses sistemleri çok iyi değildi ve o zamanlar insanlar daha uçuyordu. Şimdi ülke çapında çalmak gerçekten eğlenceli ve tamamen farklı bir çağ.
Oi yanlış anlaşılmış bir tür mü?
Evet öyle. Hiçbir hareketin parçası olmak istemedik. Sadece 1980 ‘de’ Oi Oi Oi ’adında komedi olsun diye bir şarkı yazdık Leeds’te çaldığımızda biri grubun eleştirisini yapmış ve şarkı geçişlerinde duyabildiği anlamlı üç kelimenin bu olduğunu söylemişti. Bizi katletmişti herif, ben de gülmek için böyle bir şarkı yazayım dedim. Birçok yönden yanlış anlaşıldı, çünkü orta sınıf sanat öğrencilerine dikilen ilk punk dalgasının bir parçası olan birçok işçi sınıfı çocuğu vardı. Onlara karşı özel bir garezim yok ama mevzu yanlış tanıtıldı. Bazıları çağrışımlara kapıldılar ve aptalca şeyler yaptılar, durum oldukça yanlış anlaşıldı.
Üretilen müziğin çoğu artık güvenli alanda kalıyor ve yavan. Ortalığı karıştırmak için punk’ın modern versiyonuna ihtiyacımız var mı?
Bir şeylerin ortaya çıkması güzel olurdu ama yetmişlerde prog rock vardı ve buramıza gelmişti ve insanlar geçmişten kopamıyor bir türlü – punk olmak zorundaydı. Bugünlerde bunun olabileceğinden emin değilim çünkü insanlar artık bilgisayarları ve iphone’larıyla çok rahatlar. Şimdi de her şey zaten olmuş bitmiş gibi geliyor. Seksenlerde rap hip hop ile işler biraz karıştı ama şimdi bilemiyorum.
Stada -Upton Park- veda konseri acayip olacak. Yıllar boyunca Hammer taraftarlığı ve bu stat senin için ne ifade etti?
Oraya ilk kez 1971 ‘de Chelsea ile 2 -2 berabere kaldığımız maçta gittim. İki golle öndeydik ve Chelsea Keith Weller ile iki gol atarak beraberliği yakaladı. Bir zamanlar Millwall’da oynaması daha da acıttı. Stattan bir mil uzakta doğdum ve on yaşımdan itibaren kuzey tribününe tırmandım dışına çıktım. Stat 12.45 civarında açılırdı, yerini belirler ve öylece durup atmosferin oluşumunu izlerdiniz. Bazı kafayı kırdığımız geceler ve aldığımız darbeler oldu. Dürüst olacağım, stat taşınıyor diye taşınacağımız nefessiz kalıyorum ama sanırım ya büyük takımlarla birlikte taşınacaksın ya da geride kalacaksın. Stadın gideceği henüz kafama dank etmedi. ✪
