Malayali*’ler ve Godard’ın bir araya gelişi. 1970’lerde Kerala’da film Prodüksiyonu yapan bir baba, iki çocuğuna Godard ve Fellini isimlerini verir. Sadece Fellini şu an bir film yapımcısı. Malayali kitapları, film festivalleri ve sol dergilerin kapakları “Tanrı yok, Godard var” alt başlığıyla çıkar.
Neyse, Kerala’da Godard filmleri yıllarca tıklım tıklım izlenmiş, onca yeni yönetmene rağmen ondan hiç vazgeçmemişler ve nihayetinde festivali “Godard’ın Öz Memleketi/Godard’s Own Country” diye adlandırdıklarında bir ödül verelim demişler. Oraya kalkıp gidememiz Godard, gitmesine de gerek yok zaten, video ile halletmişler. Yaşam Boyu Başarı ödülü için ekranda elinde bir Küba purosuyla belirdi, “Tamam, egemenlerin diliyle, İngilizce konuşacağım.” Kerala’nın festival kalabalığının sevgilisi Godard, ödülü kabul etti, iki dakikalık konuşmasını tamamlamadan önce sömürgecilerin diliyle bir kez daha alay etti. Kerala Film Festivali’ne ödül için teşekkür etti, “festivaller sadece dağıtım aracı olsa bile, iyi ve mantıklı filmlerin yapımına da yardımcı olabilir” dedi. Birkaç bozuk cümle kurdu sonra “İngilizcem için özür dilerim,” dedi, sonra ekledi, “Aslında İngilizcem için hiç de üzgün filan değilim.” Kalabalıktan bir başka gürültülü alkış geldi. Godard ve halk, eğer varsa hâlâ sadece halkların görebildiği Godard, ölümü öldürdü.
*Hindistan’ın Kerala eyaletinden yaşayan, Malayalam dilini konuşanlar. ✪
