Evimizde düz, beyaz bir duvar vardı ve üzerine Mickey Mouse’un bir resmini çizmeye karar verdim. İyi bir fikir olduğunu düşündüm ama annem aynı fikirde değildi. Sağlam bir dayak yedim. Lise resim öğretmenim Bayan Valarous’a kariyerim ve hayatım için teşekkür edebilirim. Gerçekten hayatımı kurtaran kişi oldu. Sanata olan ilgimi ve yeteneğimi fark etti ve lise boyunca bütün dersleri onunla aldım. Bayan Valarous beni yerel bir devlet üniversitesine önerdi. Bazı tanıtım çalışmalarının yapılması gerekiyordu. Birkaç hafta sonra birkaç yüz dolarlık bir çekle geri döndü. Bunun için para aldığıma inanamıyorum. Zengin olmuştum.
Sanat çalışmalarım işe yaramasaydı muhtemelen bahriyeli olurdum. Liseden sonra, Deniz Kuvvetlerine katıldım ve dört yıl boyunca dünyanın dört bir yanındaki tüm limanlara seyahat ettim ve sonra Vietnam Savaşı patlak verdi.
Deniz Piyadeliğimden sonra eve geri döndüm ve bir benzin istasyonunda çalışmaya başladım. Hala bir sanatçı olma fikri vardı ve muhtemelen en büyük etkim dayım Frank’ti.1 Küçük bir çocukken, arka verandada oturmuş Frank’i Daisy Mae‘yi çizerken izlediğimi hatırlıyorum.
Babamın cenazesinde Frazetta’ya rastladım ve ona çalışmalarımdan bazılarını göstermeye karar verdim ama pek etkilenmedi. Çizimimi ve resmimi geliştirmem gerektiğini söyledi, bu yüzden bir yıl ara verdim, Avrupa’ya taşındım ve tekniğim üzerinde çalışmaktan başka bir şey yapmadım. Son olarak, Fransa’nın Cannes kentindeki penceremin dışındaki binaları arka planlar için model olarak kullandığım ’Pusuda Bekleyen Dehşet’ adlı bir tabloyu tamamladım. Tabloyu bitirdiğimde, hazır olduğumu biliyordum .
Kız kardeşim bana Plainview, New York’a bir uçak bileti aldı ve Long Island’a geri döndüm. ‘The Pusking Terror’ ve diğer çalışmalarımdan bazılarını Frazetta’ya gösterdim. Bu sefer onları sevdi. Onları Warren Publishing’e götürecek kadar beğendi, oradan çok iş alıyordu ve yayıncı James Warren’a gösterdi.2
James Warren pisliğin tekiydi. Eskiden bir sürü sanatçıyı kazıklamıştı. Gerçekten ucuz, açgözlü bir piçti. Şansım yaver gitti ve çalışmalarımın orijinallerini geri verdi çünkü Frank Frazetta’nın yeğeniydim. Warren bile Frank’e bulaşmak istemezdi.
KISS ile çalışan bir reklam şirketinden bir iş hakkında telefon aldım ve Manhattan’daki bir toplantıya gittim. Kendi otomobilimi kenara çektiğimde, binanın önünde park edilmiş bir dizi Rolls Royce vardı. O zaman anlamıştım, işte buydu. Bu büyük bir fırsattı. Görüştüğümüz ofis tamamen siyaha boyanmıştı. Frank Frazetta’yı istiyorlardı ama ona paraları yetmiyordu. Onu ucuza kapatmaya çalışıyorlardı ve Frank orijinal çalışmaları kendine istiyordu. Böylece bir anlaşma olmamıştı.
Daha önce KISS hakkında bir şey duymamıştım. Çok gülünç göründüklerini düşündüm. Neyi amaçladıklarına dair hiçbir fikrim yoktu, ama aynı zamanda dışarıda park edilmiş Rolls – Royce’ları görünce, çok parası olan birinin kendisinin mükemmel sandığını biliyordum.
“Destroyer” kapağı için ilk çalışmam plak şirketi tarafından reddedildi. Çok şiddetli olduğunu düşünüyorlardı. Grubu yanan bir binanın önünde dururken çizmiştim ve bunun grubu kundaklama yapar gibi gösterdiğini düşündüler. Şehrinize gelip yakıp yaktılar vs vs.3
KISS, yeni tur için kostümlerini de değiştirdi, bu yüzden yeni kostümlerle aynı resmi yeniden boyadım ve yanan binaları daha uzak arka plana koydum.4
KISS sonrası teklifler yağmaya başladı. Tıpkı Frank gibi, “Barbar Conan” roman kapağını yaptım. 1976 ‘da “Micronauts” oyuncak serisinin ambalajını tasarladım. “Dungeons & Dragon” ile TSR için rol yapma oyunları serilerine çalıştım. Manowar, Rainbow gibi diğer rock ve heavy metal gruplarının albüm kapaklarını hallettim. Metal Blade ile çalıştım.
Rainbow’a gelmeden önce olanlarla ilgili bir bir şeyler söylemeliyim. Rainbow Rising’in kendisi çok basit bir kapaktı ama bunu da yanlış ifade etmek istemem. Zor bir çizimdi, eşsizdi, ama Ritchie Blackmore’a hakkını vermeliyim. Ne istediğini çok iyi biliyordu. Bu yüzden, ofisine geldiğimde, merhabalaştıktan, oturduktan ve kapak hakkında konuşmaya başladıktan sonra yapıldı, elin o şekilde gökkuşağına uzanması şarkılarının birinden geliyordu sanırım. KISS ve onlar için yaptıklarımdan çok bunalmıştım, bu yüzden Rainbow aradığında çok hazırlıklıydım, sonra ofislerine gittim ve kapağı bana dikte ettiler.
Bu yüzden ofisten kafamda eksiksiz bir resimle ayrıldım, bana sadece eve gitmek ve sanatçı olarak öğretilen disiplinleri kullanmak ve Ritchie’nin dediğini yapmak kaldı ve yaptığım da buydu. O zaman çok fazla düşünmedim, ama kırk yıl boyunca canlı kaldı o kapak, inanılmazdı, inanılmazdı ve bir başyapıttı çünkü Ritchie’nin istediği tam olarak oydu. Ne yaptığını hala biliyor ve o zamanlar da biliyordu. Kapağı sadece benim yarattığımı ve her şeyin bana ait olduğunu söylemek isterdim ama bu doğru değil.
Rainbow dinleyenler kırk yıldır bana ulaşıyor –o albüm ne kadar inanılmazdı- müzik inanılmazdı ve doğal olarak kapağı seviyorlar, çünkü albümün fantezi atmosferinde bir rol oynuyor. Benim için çok olumlu bir deneyim oldu.
Aklımda bir sürü hikaye var, ama özellikle biri aklıma geliyor, Manowar’ın tüm kapaklarını resimliyordum ve Manowar fanlarının da vücutlarında o dövme var. Bu dövmelerden birinin altına imzamı atmak zorunda kaldım ve sonra o beyefendi bu imzayı kalıcı yapmak için doğrudan dövme salonuna gitti.
Hangi üç sanatçıyla aynı odada kalmak isterdim? Sanırım Rembrandt, “ışık ve gölge” hakkındaki bilgisini paylaşırdı diye umuyorum. “Michelangelo, paylaşabileceği herhangi bir şey için ve Norman Rockwell, tanımak istediğim bir insan olduğu için.
Manowar daha kişisel çünkü arkadaşız artık ve birlikte sık sık buluşup konuşuyoruz ve neredeyse aile gibi sohbet ediyoruz. O kadar yakınız. Çok yakınız. Önceden dinlediğim bazı Manowar kapakları yaptım ve kafamda çok güzel resimler oluşturdu. Manowar için yaptığım çalışmalar bana şimdiye kadar uğraştığım en büyük zorluklardan oldu ve onlarla uğraşmanın her dakikasını sevdim, on yılı aşkın bir süredir kapaklarını yaptım, artık müzik endüstrisinde pek görülmeyen bir şey. Böyle bir vefa bugünlerde ne yazık ki rastlanılmayan bir emanet duygusu.
Kendimi bir hediye ile kutsanmış sıradan bir adam olarak görüyorum. Bu, hayatımın bu yetenek sayesinde ilerlediği anlamına gelmez, daha ziyade, hayatın ilk zamanlarında hangi yöne gideceğimi bildiğim anlamına gelir. Hangi yöne gittiklerinden ya da gideceklerinden emin olmayan insanlara her zaman denk gelirim. Bu yüzden memnunum. Umarım bu güç her neyse, bu harika alana katkı vermeme devam etmeme izin verir. Yaptığım işi çok seviyorum. ✪
__ [Nota Bene] ________________
- Barbar Conan’ın ünlü kapak çizeri Frank Frazetta.
- James Warren, ikonik korku çizgi romanı dergileri “Creepy”, “Eerie”ve “Vampirella”nın yayıncısı. Warren, Kelly ile dergileri için 13 kapak boyama sözleşmesi imzaladı. Warren Publishing ile nihayetinde kavga edene dek beş yıl çalıştılar.
- Kelly’nin orijinal kapağı sonunda “Destroyer Resurrected” olarak bilinen “Destroyer”in remikslenmiş ve yeniden düzenlenmiş bir versiyonu için kullanıldı.
- “Destroyer” 15 Mart 1976 ‘da piyasaya sürüldü ve Rock’n’Roll dünyasının zirvesine bir kondu. Kelly’nin imzasını taşıyan sanat eseri grubun en çok bilinen imajı haline geldi ve bugün hala dünya çapında binlerce KISS ürününü satmak için kullanılıyor.
