doyana dek ama kalbim tüketerek şimdi

I. böyle diyordu, bu kadar sessizlik yeter

gömüyor ayaklarını sessizliği
koklamadığı pençeleriyle sesiyle kalkıp yeniden
kadının içinde yol açmaya çalışıyor

kara kaçıyor dilsiz tanrı

tanımak ama belki sadece bunun için
öne gelişlerini çöküşlerini ayaklarımızın

II. karanlık da o yalakalardan birisi çıktı

yatağında,
bir elinde temiz hava
dar geçitleri ışıldayarak uyanıyor

benden yana çarpıyor karanlık
hava basamaklarında yükseliyor,
yol boyunca

*Görsel: Nida Kireççi ✪