Willy Fleckhaus’un, 50’lerde başlayıp 70’lere kadar süren dergisi Twen, bir tasarım ve tipografi güzelliğiydi. Gerçi sayfalarda “büyük içerik kullanıyorsan yanına da küçük kullan” şiarı böyle çıktı sayılabilir, ancak bugün bile uygulanan güzel bir anlayış nihayetinde. Siyah beyaz sayfaların güzelliği, Futuristika’nın da feyz aldığı retro havanın kökeni bu dergidedir.
Fleckhaus, kelimeleri seviyor olsa da, dönemin dergi yayıncılığı anlayışında sıra dışı sayılabilecek şekilde, öyküyü metnin değil de görsellerin anlatmasını tercih etmiştir. Twen Magazine bunun nefis bir örneğidir. Kısa metinler, büyük başlıklar, kısa makaleler ancak bol görsel, hepsi büyük kullanılan, kocaman görseller.
Fleckhaus, derginin sayfalarını bağımsız birer sanat eseri gibi planlıyordu. Bu yaklaşım da, modern dergi yayıncılığında artık yeri olmayan, bazı bağımsız dergilerde güzellikle uygulanmaya devam eden, okuyucuya dergiyi saklamayı teşvik eden bir estetik yaklaşım.
Sonuçta, dergiler güzeldir. Daha çok dergi yayımlanması, dergilerin okuyucularını bulması hala mümkünken, keyfini çıkarmak gereklidir. ✪
